PERFORMANCES

Een productie van Pierre Rubio voor Barbara Manzetti en Tonja Livingstone.
Een onverwachte ontmoeting tussen artiesten met dans en andere media hun
persoonlijke poëzie creëren. Een vrije dialoog over het lichaam, zijn
beelden, verbeeldingen en filmtaal. Een scherm waarop beelden worden
geprojecteerd van dansers uit alle stijlen, uit alle tijden. Hierin vinden
we het gefilmde beeld terug van de dansers zelf, van hun huidige situatie:
een comfortabele omkadering voor hun dialoog.
een Lezing van onze Geschiedenis van de Dans/ een Dans van onze Lezing van
de Geschiedenis.
Een vierde danser, Dimitri Chamblas, voegt zich bij de performance. Deze
fransman zal eveneens zijn film "Horace-Benedict" inleiden voor de
voorstelling.

+

Horace-Benedict - 17 observations d’artistes dans les alpages
Dimitri Chamblas & Aldo Lee, Fr, 38’, zonder dial, video

In première voor België! Deze film van danser Dimitri Chamblas toont een ongewone samenwerking tussen 17 artiesten die zich samen herbronnen in de Alpen. Hoewel geïmproviseerd, verrassen kaders en beelden door hun precisie. Deze documentaire over improvisatie in de vrije natuur, toont “performance”-kunst die zal dienen als basis voor de toekomstige creaties van de verschillende kunstenaars. Het intieme karakter van de film was alleen mogelijk doordat Dimitri Chamblas voor de dansers een “brother in arms” was. Chamblas is een danser van de nieuwe Franse generatie: hij zoekt een nieuwe choreografische schriftuur, zonder ballast, dicht bij de werkelijkheid, fijnzinnig in haar evocatie. Hij treedt vaak op naast Boris Charmatz, o.m. in het spektakel "A bras le corps".

Dansers: Boris Charmatz, Anne Collod, Simon Hecquet, Bernard Heidsieck, Matthieu Kavyrchine, Jennifer Lacey, Benoît Lachambre, Xavier Le Roy, Barbara Manzetti, Phil Minton, Jean-Luc Moulène, Steve Paxton e.a.

Nadien volgt een ontmoeting in de bar met de dansers van D.H.L.

Nadien ruimen we baan voor geïmmigreerde kunstenaars. Die weigeren zich aan te passen aan de categorieën die de opvanglanden’ hun opleggen, omdat ze niet willen opgesloten worden in etnische ghettos. Hun nieuwe choreografische taal is een reactie tegen een opgelegde keuze: of zich aanpassen aan een cultuur die hen als vreemd’ beschouwt, of zich vereenzelvigen met hun land van herkomst, waar ze zich niet meer thuisvoelen. Met hun hybridische creaties eisen ze een eigen plaats op in het culturele landschap.

De film ’Site’ van An Van Dienderen behandelt dezelfde problematiek (cfr la compilation XPMTL).

Ulozi
Mxolisi George Khumalo, South Africa, performance, 30’

In "Ulozi", de solo waarmee hij afstudeerde, knoopt de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Mxolisi George Khumalo weer aan bij zijn jeugd in Soweto. "Ulozi" roept de wereld van de Afrikaanse mythen en rituelen op. Khumalo integreert en transformeert het benenritme van de traditionele Afrikaanse dans, en ontleent houdingen aan Afrikaanse beeldhouwwerken. Hij vraagt zich af welke betekenis dit materiaal hier en nu kan nog hebben, tracht zijn Afrikaanse roots te gebruiken binnen de grenzen van de hedendaagse dans. In "Flush" gaat hij verder op zoek naar een nieuwe choreografische taal waarin hij zich ‘thuis’ kan voelen, op het kruispunt van verschillende culturen, met elk hun eigen symbolen, taal, en logica.

Chathi
Jasmine Simhalan, Indi, performance, 20’

Met ’Chathi’ stelt Jasmine Simhalan een indrukwekkende choreografie voor, die een verfrissende kijk geeft op de Indische gevechtskunst Kalarippayat. Ze vernieuwt het verhaal van Chandu, een bekend personage in de traditie van het Kerala-volk. In deze voorstelling onderzoekt en verlegt ze de grenzen van de traditionele Kalari. Deze jonge danseres uit Londen liet zich al opmerken in haar samenwerking met Chandralekha, Shobana Jeyasingh, Weyne McGregor en Richard Alston. De video die deze performance inleidt geeft ons een beeld van deze Indische legende. Een verhaal dat balanseert op de grens van eer en verraad.

Boomerang met drie handen (Boomerang à trois mains).

Een contrabassiste, een filmoperateur, een danser-dichter, bijna daar door het mirakel van wat het ook moge zijn. Hersenschim is geen multimediatiek spektakel maar een Œpatafysiek" toegepast op de Œhuid" van het geluid, de beweging, beelden. Doordat de lichamen bewegen, de wanden van een heuse locatie in een scherm zijn getransformeerd, worden de muziekinstrumenten et technische apparaten de versterkers van licht, geluid, dans en poëzie : de menselijke anatomie verlaat zijn oude, versleten kleren op zoek naar een directe met de innerlijke, onvoorspelbare ervaring van drie improvisatoren. Het acteurstrio van deze uitwerking zal bestaan uit David Chiesa aan de contrabas, Xavier Quérel (lid van Metamkin) voor de film en de belichting, en Tiên Ly Thanh voor dans en poëzie.

+ Christine (cfr Compil #1) als voorprogramma

Portes (Work in Progress)
Pierre Rubio, Belg, performance, 15’

Een danssolo van en door Pierre Rubio. "Het is een solo, dat wil zeggen dat
ik helemaal alleen ben tijdens de voorstelling. Er komt weinig techniek bij
kijken en spectaculaire effecten zijn afwezig. Het is de bedoeling dat ik
mezelf confronteer met hetgeen wat ik niet kan bereiken met m"n eigen
middelen. In de huidige staat van m"n mogelijkheden en kennis". Work in
progress: trachten om binnen het lichtkader te blijven gevormd door een
openstaande deur. Het lichaam beweegt als gevolg van verschillende
voorbestemde taken, allen in verband met de begrenzingen van deze ruimte.

+

Duo
Violetta Todo Gonzalez, Charly, Belg-Esp, performance, 20’

Na 15 jaar studies klassieke dans, studeerde Violetta Todo Gonzalez hedendaagse dans in het Instituut voor Theater in Barcelona. In 2000 werd ze lid van de X groep in Brussel waar ze samenwerkt met de jonge danseres Maria Clara Villa Lobos. In Nova stelt ze een duo voor: een man draagt een structuur met een videoscherm dat het beeld van de danseres toont. Violetta Todo Gonzales improviseert op een geluidsband terwijl de aandacht van de toeschouwers verdeeld wordt tussen haar dans en het beeld ervan dat door de andere danser gedragen wordt.