FAMILIEVAKANTIE?

Aan iedereen die op het punt staat een fantastische zomer door te brengen met kroost of ouders, ooms, tantes of schoonmoeders. Aan iedereen die net alles heeft gedaan om dit te vermijden. Een knipoog, geïnspireerd door het weerzien van la Mama in "Sicilia!" et haar zoonlief, in drie luiken: "Parents", "Family Life" en "Schizopolis". Een gelegenheid om kennis te maken met de meest mislukte families in de geschiedenis van de film. Een prettige vakantie!

In Cannes gevierd om zijn "Sex, Lies & Videotape", een oscar op zak sinds "Traffic" maar ook bekend van zo uiteenlopende films als "Kafka", "Out of sight", "The Limey" en "Erin Brokovich": Steven Soderbergh.

In Nova vertegenwoordigd door "Schizopolis", ongetwijfeld z’n meest persoonlijke film. Onmogelijk kort te omschrijven en Soderbergh is de eerste om ons hiervoor te waarschuwen: "Alle pogingen om mijn film samen te vatten zijn mislukt of leidden tot een zelfmoordpoging". "Schizopolis" lijkt nog het meest op een remake van Monty Python’s "Hamburger Film Sandwich", bewerkt door Samuel Beckett en dan opnieuw geordend volgens een hallucinogene chaos... In grote trekken vertelt "Schizopolis" het verhaal van een schizofrene en ontrouwe familie, maar ook van het ’Eventualisme’ en zijn goeroe; van een man en zijn dubbelganger; van een spion; van een gebrek aan commu- nicatie en van vreemde talen; van televisiejournaals en een ontbrekend concept. De auteur-regisseur-tolk houdt onze Westerse wereld in deze hilarische fabel een spiegel voor die een oppervlakkig geciviliseerde, diep absurde en vervreemdende werkelijkheid toont.

Janice leeft in een Londonse buitenwijk. Ondanks de hulp van haar vriendje Tim verstikt ze in haar familie. Als ze zwanger raakt verplicht haar moeder haar tot abortus. Janice wordt depressief en trekt zich zozeer in zichzelf terug dat ze wordt opgenomen in een instelling. Ondanks een groepstherapie hervalt ze, door de druk van haar sociale milieu. Vanaf dan wordt ze beschouwd als een ongeneeslijk psychiatrisch geval. Een hemeltergende film, van een minitieus realisme, waarin we de onmiddellijke getuigen zijn van de langzame ontmenselijking van een jonge vrouw van 19 door twee heilige koeien in Groot-Brittannië: de Familie en de National Health Service.
"Family Life" is de derde langspeelfilm van Ken Loach, en meteen één van zijn beste. Hij zal met deze prent trouwens een hele generatie cineasten beïnvloeden, en niet van de minsten. Een film zonder toegevingen, aan de hand van documentaire technieken van de "cinéma verité". Tegelijk revolterend en ontnuchterend, is de film na dertig jaar nog geen spatje verouderd. Niet te missen.

Michaël, enig kind uit een modelfamilie uit de fifties, wordt ziekelijk ongerust na de verhuis van het gezin naar een sjieke buitenwijk in de VS. Zo goed als alles maakt het kind bang, en nog het meest van al zijn ouders! Wat zit er juist in het eten dat zijn «perfecte» moeder elke dag voor hem kookt? Wat doet zijn «sympathieke» vader eigenlijk overdag om de familie al het nodige comfort te bieden? En wat doen zijn «ideale» ouders ’s nachts, wanneer hij naar bed moet? Al deze voor een 9-jarige redelijke vragen worden voor Michaël een heuse nachtmerrie. Het duurt enige tijd eer we te weten komen of Michaëls - filmisch zeer geslaagde ­ nachtmerries echt zijn of op pure inbeelding berusten. Deze eerste langspeelfilm van de acteur Bob Balaban is een briljante zwarte komedie die bijna afglijdt in een horrorfilm, prachtig in beeld gebracht en met een opmerkelijke cast. Men kan de sfeer gerust vergelijken met de bedrukkende stemming uit «Blue Velvet» van Lynch. De muziek is trouwens gedeeltelijk het werk van Angelo Badalamenti. Te ontdekken dus! Te meer daar Nova de film direct uit de V. S. heeft laten overkomen. Mis dit niet!