Is de documentairefilm één van de laatste terra incognita? De wereld lijkt steeds meer op een dorp, maar in het filmlandschap wordt documentaire vaak als de vreemde eend in de bijt gezien, zeker als het om documentaire met een geheel eigen filmtaal gaat. Te vreemd om in het commerciële cinemacircuit aan bod te komen, te vreemd ook om aanspraak te maken op fatsoenlijke televisieuitzenduren. Nova wijdt de maand juli aan deze vreemde maar kostbare eendjes, gaande van filmgedichten tot experimentele uitersten.
De zomer is weer in het land met vakantieavonturen en spleen in zijn kielzog. Zelfs Nova is daar niet ongevoelig voor! De rode draad in het programma is die van "reizen". Vaak inwijdingsreizen die leiden tot ontmoetingen met het onbekende, de andere en "vreemde" culturen. Nieuwsgierigheid is de motivatie. Om het bevreemdende van deze vaak ingrijpende ontmoetingen zo treffend mogelijk te tonen, wendt de filmmaker-reiziger een nieuwsoortige taal aan. Het lijkt wel dat deze taal het enige doeltreffende middel is om deze unieke ontmoetingen te uiten op een wijze die voor iedereen begrijpelijk is, hoe contradictorisch dit ook klinkt.
Wat blijft er over van een documentaire die zich afwendt van klassieke getuigenissen, onderzoeken en naturalisme? Naar welke onbekende horizonten drijven deze creatieve matrozen af? Is er misschien nog meer verbeelding te vinden achter die zichtbare horizon? Kortom, hoe documentair is de documentaire film? Dit zijn enkele vragen die ons leidden doorheen de voorbereidingen van dit programma. Als de roepstem van het avontuur je lokt, vergezel ons dan op expeditie naar terra incognita!