edito

Voor de zesde keer staken Cinema Nova en het Festival van de Fantastische Film de koppen bijeen. Het resultaat is aparte, unieke, speciale en specifieke sectie van uitzonderlijke, ongebruikelijke en onalledaagse films: het "Zevende Spoor".
Veertien avant-premières tasten de grenzen van de fantasie en, bij uitbreiding, van "het ongewone" af. Guy Maddin is terug met een ballet versie van Dracula, wij hebben Shinya"s Tsukamoto"s nieuwste exploratie van seksuele obsessie en filmanarchist Alex Cox komt zijn futuristische klassieke tragedie voorstellen. Een Ijslandse documentaire, een low budget zombiefilm à la Ken Loach, een feministische mediatie over meisjes en wetenschap: u kunt het zo gek niet bedenken of wij vertonen het. En als u het allemaal niet ziet zitten, dan is er nog de uiterst provocerende satire van Sono Sion (genre Miike Takeshi in het kwadraat) over een zelfmoordepidemie onder Japanse schoolmeisjes! U kan natuurlijk ook gewoon zelf een filmpje maken en het vertonen in de Open Screen-Special Edition.
"Azteko Macabro", dan. Onder deze noemer moeten zestien zeldzame en unieke films een kijk bieden in de fantastische Mexicaanse cinema. Ruim zes decennia lang floreerde in Mexico een authentieke filmindustrie met een output van wel duizenden films in alle genres en stijlen. Twee specifieke genres waren uitermate populair en vormden wat wel eens het gouden tijdperk van de Mexicaanse filmproductie wordt genoemd (de jaren "50 en "60). De eerste is de "lucha libre" of de gemaskerde superhelden film, een combinatie van sterke fantastische elementen met het worstelaars milieu. In het zog van El Santo, ontegensprekelijk de meest bekende, volgden andere bovenmenselijke personages als Neutron, Blue Demon en Superzàn die weldra met en tegen elkaar vochten in menigerlei film, type Santo y Blue Demon vs. Dracula y el Hombre Lobo . Het andere gevierde genre was de fantastische film pur sang. Producenten zoals Salazar en regisseurs als Fernando Mendez zochten hun inspiratie in Hollywood en de Universal Pictures horror film cyclus en maakten hun versie, met enkele aparte Mexicaanse wendingen en variaties, van Dracula, Wolf Man en andere Aztek Mummies.
Tegen de tijd dat deze horror en lucha libre cyclus over zijn hoogtepunt heen was, trad een ander fenomeen op de voorgrond. Niet alleen had surrealist Luis Buñuel van Mexico zijn thuishaven gemaakt, zijn invloed uitoefenend op jonge regisseurs als Arturo Ripstein, tegen het eind van de jaren "60 zette de zogenaamde "Paniek Beweging" het Mexicaanse film establishment volledig op zijn kop, met hun hoogst persoonlijke en zeer shockerende filmexperimenten. Het werk van de Chileense regisseur Alejandro Jodorowsky en in zijn kielzog de minder bekende maar even interessante Juan Lopez Moctezuma, met diens meer stilistische griezelverhalen over verdorvenheid, lust en angst, vormde een laatste en korte climax, vooraleer de fantastiek in de late jaren"70 en "80 werd verbannen naar de extreem goedkope filmproductie, bestemd voor de videomarkt.
Hoogtepunt zal ongetwijfeld de komst van Alejandro Jodorowsky zijn die van de gelegenheid gebruikt maakt om tijdens een "Cabaret Mystique" Cinema Nova als platform te gebruiken voor een Daad van Poëtische Revolutie en het omvormen van de Paniek Beweging in een nieuwe actiegroep die meer aangepast is aan het derde millennium. Het wordt zowaar een historische editie!