Lady Port-Huntly (Isabella Rosselini) is een biermagnaat in de stad Winnipeg (Canada) op het moment van de Grote Depressie van 1933. Ze profiteert van het alcoholverbod dat aan de andere kant van de grens heerst door bier aan de Amerikanen te verkopen. Hoewel ze benen ontbeert, is ze een "echte" vrouw, mooi, rijk en machtig: alle mannen liggen aan haar -ontbrekende- voeten. Wanneer ze verneemt dat in datzelfde jaar 1933 haar goede oude stadje Winnipeg verkozen werd tot Saddest City in The World, ziet ze haar kans schoon zich te verrijken. Ze organiseert namelijk een wedstrijd met als titel The Saddest Music in The World, waarbij ze van de gelegenheid gebruik maakt om haar eigen bar te promoten. Aangelokt door de beloofde hoofdprijs van 25,000 $, stromen muzikanten uit de hele wereld toe. En ook het bier stroomt rijkelijk... Na geniale, uit erg heterogeen materiaal bijeengeknutselde films zoals "Tales from the Gimli Hospital" of "Careful" te hebben gekonterfeit, is dit de eerste keer dat Guy Maddin over een belangrijk budget kon beschikken voor het realiseren van een eigen project. "The Saddest Music in the World" markeert een belangrijke evolutie in zijn carrière, namelijk de overgang naar een even persoonlijke, maar iets minder artisanale cinema, toegankelijk voor een groter publiek. Resultaat: een inventieve, onklasseerbare en zoetzure film, van de hand van één van de meest tijdloze filmmakers die we op dit ogenblik kennen.