USA, eind jaren ’60. President Nixon leidt een oorlog in het verre Vietnam. In eigen land is racisme dagelijkse kost. Een handvol studenten richt een gewapende revolutionaire groep op met als doel niets minder dan de omverwerping van de regering. Ze noemen zich «The Weathermen», ook wel "The Weather Underground", naar een song van Bob Dylan, «Subterranean Homesick Blues» waarin hij zingt: "You don’t need a weatherman to know which way the wind blows".
«The Weather Underground» is de kroniek van de strijd die The Weathermen leverden tegen de Amerikaanse administratie en regering door aanslagen te plegen op onder andere het Capitool, het Pentagon en de FBI.
In hun sterkst gemediatiseerde periode werden de Weathermen sterk bekritiseerd: het publiek was geschokt door het geweld en vele linkse militanten beschouwden dit geweld als een diskreditering van de linkerzijde, eerder dan dat het er aan bijdroeg. Gedurende bijna 10 jaar ontsnapten de Weathermen aan de FBI door onder te duiken, en werden ze personages à la Bonnie & Clyde.
De Weathermen werden sedertdien levende legendes voor heel wat figuren van de tegencultuur: van LSD-goeroe Timothy Leary die door hen succesvol bevrijd werd uit de gevangenis, tot Jerry Rubin wiens boek «We Are Everywhere» verwijst naar een nog steeds gebruikte Weathermen-slogan.
Dertig jaar later is hun verhaal echter bijna vergeten. De meesten onder hen leiden nu een "normaal leven", gered door procedurefouten waardoor ze hun gevangenisstraf ontliepen.
De vroegere groepsleden, nu schijnbaar goed geïntegreerde vijftigers en zestigers, vertellen over hun drijfveren, hun reactie op onrecht, hun clandestiene leven, hun visie op terrorisme. Voor het eerst kunnen ze voor de camera diep ingaan op hun persoonlijke parcours en op de betekenis van de vredesbewegingen toen. In hoeverre heiligden gewelddadige middelen het doel? Heeft geweld hen veranderd? Wat denken ze nu over hun acties?
Doorspekt met een indrukwekkend arsenaal aan archiefbeelden en boeiende gesprekken met de ex-militanten, toont deze documentaire een pertinent beeld van een stuk recente geschiedenis van de VS.
Wat is sociale rechtvaardigheid in Amerika en de wereld?
Goed wetende dat de ware geschiedenis van de "Weather Underground" complex en moreel dubbelzinnig is, heropenden de twee regisseurs (Sam Green, wiens eerste film "The Rainbowman" reeds in Nova vertoond werd; en Bill Siegel die een documentaire over Muhammed Ali coregisseerde) deze pagina uit de recente geschiedenis van de Verenigde Staten, nu volop in "oorlog tegen het terrorisme". De vragen die ze zich stellen en die de film oproept, zijn verbazend actueel.
Want zelfs indien je deze film, genomineerd voor vele prijzen, als een goedgemaakte thriller kan bekijken, kan je als kijker onmogelijk naast de vele vragen die hij oproept. Vragen die regelrecht ingaan tegen het simpele concept van "juist" en "kwaad", "goed" en "slecht", en die ons confronteren met de menselijke complexiteit en de subjectiviteit van de heersende moraal.
Zich aansluiten