Nog niet eens zo gek lang geleden, toen er nog echte zomers waren (niet te warm, niet te nat, en bovendien spraken de dieren), wel toen legden buurtbewoners een groententuintje aan op een braakliggende terrein in de Jacqmainlaan en ’s avonds waren er filmvoorstellingen. Helaas werd Cinema Legumen onder luid protest van de aanwezigen stilgelegd. Omdat er simpelweg geen toestemming was aangevraagd voor het evenement!
Sindsdien was er Stationscinema (1997) en het jaar erop begon Nova met het nomadische PleinOPENair. Steeds worden de nodige toestemmingen aangevraagd; we laten gemeenten waar we persona non grata zijn liever links liggen. Dat maakt de situatie comfortabel maar ook paradoxaal: we kunnen/mogen soms niet halthouden bij stedenbouwprojecten waar we dat graag wel hadden gedaan.
In Brussel zijn er heel wat plekken, culturele (de Nova bijvoorbeeld) of andere sociale of woonprojecten, die bestaan dankzij de (legale) mogelijkheid om een gebouw tijdelijk in gebruik te nemen... of omdat ze de (illegale) vrijheid namen om leegstaande gebouwen te bezetten zonder akkoord. Ondanks hun kwetsbaarheid tegenover de wetgeving, is deze bezetting een belangrijk gegeven, al is het maar omdat ze de vinger op de wond leggen: in Brussel wordt het aantal leegstaande woningen geschat op 15.000 tot 20.000. Cijfers om van achter over te vallen, zeker in het zicht van de 5000 nieuwe sociale woningen die het Gewest zou moeten bouwen, en de 30.000 huishoudens die op de wachtlijst staan voor een sociale woning, zonder dan nog over de daklozen te spreken....
Wanneer zullen de publieke overheden het recht op wonen laten doorwegen op dat van privé-eigendom? Wanneer wordt er komaf gemaakt met het valse veiligheidsargument tegen squats, terwijl leegstand en stadskankers een veel groter gevaar vormen? En wat over het gevaar van krotwoningen die nochtans aangeboden worden op de huurmarkt? Wat met de hemeltergende maatregelen om mensen zonder papieren buiten te gooien in plaats van de huisjesmelkers aan te pakken?
Het thema wonen en woongelegenheid is de rode draad in deze nieuwe, negende editie van PleinOPENair. Om rond te zwerven door Brussel, en om ondanks soms lametabele woonomstandigheden, te feesten, te ontmoeten, en films te kijken... voor zover de regen geen roet in ’t eten gooit en voor zover we niet buitengegooid worden en POA dakloos wordt.
Zich aansluiten