Jack Hill

Jack Hill begon zijn carrière net zoals Francis Ford Coppola op de set van Roger Corman "The Terror" (1963). Als regisseur-scenarist groeide hij in de marge van Hollywood uit tot één van de peetvaders van de grindhouse en Blaxploitation cinema. Onderweg lanceerde hij de carrières van cultsterren als Pam Grier (Jackie Brown) en Sid Haig (recent te zien in Rob Zombie’s "House of 1000 Corpses" en "The Devil’s Rejects"). Hill kwam weer volop in de belangstelling door de erkenning van en invloed op hedendaagse cineasten als Quentin Tarantino. Tijd voor een hommage dus! Jack Hill zal op het festival aanwezig zijn en enkele van zijn films persoonlijk aan het publiek voorstellen.

Stoere meiden in leren jekkers maken de stad onveilig in de grindhouse klassieker Switchblade Sisters. Lace is de onbetwiste leider van The Dagger Debs, de vrouwelijke tegenhanger van The Silver Daggers. Tot ze stevige concurrentie krijgt van Maggie, de nieuweste hottie on the block. Een confrontatie tussen de twee in een hamburgertent ontaardt in een stevige rel. Even later bevinden we ons in het ëwomen in prison’ genre. (zie "The Big Doll House"). In de cel komen de meisjes onder het bewind van het nijdige manswijf Moms Smackley. Als beginnelinge wordt Maggie vervroegd vrijgelaten. Ze papt aan met het vriendje van Lace, die ook de leider is van de Silver Daggers.
Een satirische en campy girl gang exploitation film, inclusief straatgevechten, catfights, zwarte stadsguerillas en massa’s sexy meiden met M-16’s. Geen wonder dat Quentin Tarantino de drijvende kracht was achter de re-release van deze grindhouse-klassieker tijdens zijn kortstondig distributieavontuur bij Rolling Thunder Pictures. Cameraman van dienst is overigens Tak Fujimoto die later instond voor de fotografie van onder meer "Silence of The Lambs" en "The Sixth Sense".

"Pit Stop" draait om Figure Eight-style shows, een nieuwe ultragevaarlijke en sensationele combinatie van demolition derby’s en buggyraces. Als racer Rick Bowman het opneemt tegen de roekeloze Hawk (Sid Haig) wordt de competitie op de tracks tot op de spits gedreven. Maar het is niet zozeer het verhaal, wel zijn flitsende stijl die "Pit Stop" zo onvergetelijk maakt. "Days of Thunder" is slechts een flauw afkooksel van deze moeder der racefilms. Let ook op de mooie jongedame wiens naam Ellen McRae later zou veranderen in Ellen Burstyn.
Deze dolle rit doorheen de Amerikaanse obsessie met snelheid en auto’s is een hallucinante anti-heroïsche reflectie op de American Dream. Gefilmd in prachtige zwart-wit fotografie is dit één van de absolute hoogtepunten uit Hill’s oeuvre. Het gebruik van zwartwit was echter ook de reden waarom de bioscopen de film indertijd weigerden. Een unieke kans dus om dit verloren pareltje alsnog op het grote scherm te bewonderen.

In deze invloedrijke freak klassieker krijgen we het verhaal van de wereldvreemde Merrye familie, die met een zeldzame erfelijke aandoening kampt. Ze leidt tot mentale regressie met perverse wreedheden en kannibalisme als gevolg. Wanneer de wacko familie bezoek krijgt van hun trendy oom en tante uit de grote stad, die interesse hebben in het familiefortuin, is een frontale en bloederige botsing der beschavingen onvermijdelijk.
Met de legendarische Lon Chaney in een van zijn laatste en beste rollen is dit een cultmeesterwerkje zonder weerga en een film die zijn tijd ver vooruit was. Ook wel gekend onder de titel "The Maddest Story Ever Told" zit deze freakfilm vol diabolische humor, scherpe dialogen en talloze knipoogjes naar andere horrorfilms uit die tijd. Verplichte kost voor liefhebbers van authentieke midnight cinema.

Een groepje vrouwelijke gevangenen plant een uitbraak maar er is een verklikker in het spel. Die wordt gespeeld door Pam Grier, die informatie over en weer draagt tussen de bewakers en de boze directrice Ms. Dietrich in ruil voor drugs voor haar lesbische geliefde. Met de hulp van cipier Sid Haig slagen de meisjes er toch in te ontsnappen, maar niet zonder het nodige geweld en bloedvergieten.
Met deze film lag Jack Hill zowat aan de basis van het van de "women in prison" subgenre en introduceerde alle nodige ingrediënten: verkrachtingsscènes, gemene lesbiennes, hysterische monologen, rellen en naakte douchescènes. En daarbovenop krijgt u ook een moddergevecht tussen Pam Grier en Roberta Collins op uw bord!