Dit is de geschiedenis van een jong meisje, ergens op het platteland, in een koninkrijk. Het is zomer; er zijn examens, er moet geblokt worden. Gerda logeert bij haar oom en tante, die ze sinds de dood van haar moeder (jaren geleden) niet meer gezien heeft. We schrijven 1985. Een cassette wordt afgespeeld: dreunende bas, ritmebox, reverb. Het is crisis. Gerda moet keuzes maken, zoekt nieuwe horizonten. Rondom haar, een paar agitaties; een tijdperk loopt op zijn einde.
Voor deze eerste langspeelfilm - een poëtische schets, de coming of age van een jong meisje - lieten Nicolas Deschuyteneer en Patricia Gélise zich inspireren door wat ze zelf meemaakten. De film gaat over die fase waarin je niet echt weet wat je met je leven aanmoet - maar overduidelijk voelt wat je niet wil. Op de achtergrond krijgen we tegelijk het portret van een verstoord tijdperk (de jaren ’80), en van een jeugd ’die breekt met’.
"We zijn vertrokken van een plaats, van een familiehuis dat wij goed kenden, dat geladen is met sferen, geschiedenissen, verhalen: het perfecte decor voor een terugkeer in de tijd. En deze plaats zou spoedig verdwijnen, wij hadden nog maar enkele maanden de tijd. Cinema registreert graag dat wat bezig is te verdwijnen, houdt ervan om sporen te registreren."
Gerda is een low budget film, gedraaid in elf dagen in Deux-Acren, een dorp in het westen van Henegouwen. De makers kozen voor een vrije vorm, die veel plaats laat voor gevoelens en verbeelding. Het is niet voor niets dat de herontdekking van een doos oude Belgische new-wave platen een ander vertrekpunt voor de film is geweest. De platen dateren uit de periode 1978-1985: de muziek van jonge Belgische new-wave groepen (Satin Wall, Snowy Red, The Cultural Decay, Bene Gesserit, Carol, Isolation Ward, Polyphonic Size) doordrenkt de film - en het universum - van Gerda.
[ 5 / 3,5 eur ]
Zich aansluiten