Week-end #3 (15 & 16.08)

*Wij zijn in Anderlecht, op een boogscheut van het Vlaamse gewest. In de stad, maar daar merk je niet veel van. In de verte ontwaar je het Erasmusziekenhuis, de grote ring en een kunstmatige skipiste. Hier, dat is het platteland van de grootste stad van ’t land. Een uitzonderlijke site die het Pajottenland aankondigt. Natuur, boerderijen en zelfs een windmolen sieren het landschap. Maar wat is zal niet blijven... Want dit deel wordt beschouwd als "hefboomgebied" door het Brusselse gewest, die haar "grondreserves" wil benutten.
Weldra zal het terrein dat PleinOPENair onthaalt, net zoals de omliggende velden, plaats maken voor een nieuw stukje stad. Het project bestaat uit woningen, voornamelijk van hoog gamma, veel woningen: bijna 2000 eenheden zijn voorzien, waarvan het merendeel in handen is van de privé-sector, meer bepaald een consortium dat enkele van de belangrijkste Brusselse vastgoedpromotoren groepeert, en dat eigenaar werd van de bebouwbare terreinen (waarvan enkelen aan een relatief zacht prijsje werden verkocht door het OCMW van Brussel). Liefst willen ze dat de zaken snel opschieten. Ze hebben reeds een aanvraag tot verkavelingsvergunning ingediend. Dit wil zeggen dat ze de procedure voor het opzetten van een bijzonder bestemmingsplan (BBP) dat de gemeente Anderlecht twee jaar geleden introduceerde trachten te ontlopen.
Omdat de bewoners zich maar al te goed bewust zijn van de interesse die de promotoren hebben voor deze zone, hebben ze gevraagd dat de verstedelijking van dit stukje Neerpede niet van start gaat zonder voorafgaande studie en globale reflectie. De gemeente heeft oren naar hun eis. Maar niet iedereen is daar mee opgezet. Onder druk van privé-belangen beschouwen sommige openbare mandatarissen de schaarse bewoners als "quantité negligable" en veroordelen ze hun eisen als NIMBY, niet in mijn achtertuin dus. Dit gaat voorbij aan het feit dat de bewoners van Neerpede - reeds gedurende tientallen jaren geconfronteerd met onteigeningen omwille van de bouw van de grote ring, van de afrit van de ring, de spoorwegen, het Gewestelijke expressnet, een sportzone... - niet tegen de woningbouw zijn, sociale woningen inbegrepen. Maar niet eender hoe. Ze verkiezen een evenwicht tussen densiteit en levenskwaliteit, een bezinning over de gevolgen van een grootscheeps project, en het in overweging nemen van het ecologische en uitzonderlijke karakter van de site. Misschien is dit ook algemeen belang, niet?*

http://www.neerpede.org/

— Op het terrein tussen de Schollestraat, de Henri Simonetlaan en het pad in Neerpede (Erasmus, Anderlecht).

° Metro: 1B - Erasme / Erasmus
° Tram: 81 - terminus
° Bus de nuit / nachtbus:
N13 ° Marius Renard - dir. / richt. De Brouckère (dernier passage / laatste keer > 02:31)

Op 15 & 16.08 kan je naar PleinOPENair met een gratis pendeldienst die heen en weer rijdt tussen het centrum (aan de Sint-Goedelkathedraal, vlakbij Nova) en Neerpede (Schollestraat). Van 18u tot 22u, en van middernacht tot 03u. Vertrek om het half uur.

Wat Neerpede uniek maakt is haar rurale karakter dat grotendeels behouden bleef. Het is een klein stukje van Brussel dat in harmonie is met het prachtige landschap van de Pedevallei. De vereniging Neerpede Blijft maakt ons met plezier deelgenoot van haar kennis en enthousiasme voor deze uitzonderlijke omgeving tijdens een wandeling die vertrekt van PleinOPENair.

Daar PleinOPENair neerstrijkt in Neerpede, de groene long van Anderlecht, mag een plantenwandeling zeker niet op het programma ontbreken. Onder professionele begeleiding van de Brusselse herboristen Michel De Coster en Myriam Wouters gaan we op zoek naar wilde en eetbare planten. In een workshop na de wandeling leren we allerlei gezonde én originele bereidingen met planten. Een zelfgemaakt plantenbrouwsel zal onze magen openen voor de gastentafel die erop volgt.
Inschrijven verplicht op hilde@nova-cinema.org of tel 0474532247 (Hilde)

De DJ’s Gilou en ArcDeTriomphe komen uit Frankrijk maar daar blijft het niet bij. Ze zijn voor alles ontdekkers van geluiden en ritmes, hier (een beetje) en elders (veel). Waag je aan een Techno farandole, een swingende Bollywood, tropische koorts, turbo-folk en nog meer!
Onze twee gringo’s orkestreren een geurig gekruide Globe-Trott-Mix. De ingrediënten: een handjevol cumbia, kuduro-champeta-soca, een flinke dosis ontspoorde chutney, een snuifje tsapiky-zouglou-funana-Kwaito zonder de banghra en de reggaeton te vergeten... Onnodig om de wereld rond te reizen deze vrijdagavond, vermits de wereld in Neerpede zal zijn om samen met ons te feesten.

Bomen in ondoordringbare bossen, bomen in betonnen wouden, hoge bomen, eenzame bomen, dode bomen, stadsbomen... Bomen en nog eens bomen passeren de revue in deze experimentele kortfilm van Jörn Staeger, een Duitser die met dit eenmansproject - hij is zowel regisseur, monteur als producer- heel wat lovende kritieken oogstte. En terecht. Met zijn glijdende camera als vehikel en zijn hoogst originele associatie van beelden (bomen dus) met muzikale stad- en natuurgeluiden, neemt hij je mee op een poëtische reis van de stad naar het woud waar mysterie heerst ondanks alle geavanceerde technologieën. Een sprookjesachtige, onvergetelijke reis naar het woud.

Aan Guy Maddin, de Canadese regisseur die welbekend is bij het publiek van Nova, werd de regie van een film over zijn geboortestad Winnipeg toevertrouwd. Na "Brand Upon The Brain!" was het de gelegenheid om een nieuwe film op te bouwen rond de jonge Guy Maddin, half fictief personage, gevormd uit zijn geschifte herinneringen.
Hoewel het wel degelijk gaat om een documentaire, is "My Winnipeg" vooral een film over de inwoners die slaapwandelend door het leven lijken te gaan. Hij vervolgt de burleske en feeërieke exploratie van zijn geheugen, in beelden omgezet in een losse, associatieve en indrukwekkende mengelmoes van stijlen en technieken.
Maddin, de verteller, is van plan zijn stad voor altijd te verlaten en loopt er een laatste keer rond: de gelegenheid om terug te komen op een reeks lokale historische anekdotes. Doorheen deze absurde verhalen, de filmbeelden en de reconstructie van ongeloofwaardige gebeurtenissen, begrijpen we wat Maddin al 51 jaar aan zijn stad bindt! "My Winnipeg" is een grappig en persoonlijk manifest dat het volksgeloof verdedigt tegen de krachten die het verleden van steden willen uitwissen, de herinneringen willen schoonvegen... en de inwoners erbij.

Norman Bambi is de helft van het duo Juicy Panic dat we enkele jaren geleden uitnodigden. Hij keert terug met zakken vol melodieën en een mond vol van mooie liedjes!
Norman Bambi heeft een staaltje springerige DIY-electro-pop-karaoke voor ons in elkaar getoverd, een verslavende mix van hip-hop, space country, geflipte Japanse ballades, opwindende booty, wat een sfeer! We voorspellen een prachtavond en dansen tot we erbij neervallen!

http://www.myspace.com/normannorman

Acteur, producer, professor, criticus of essayist - Luc Moullet is vooral bekend als één van de meest atypische Franse cineasten. Hij schotelt ons zwarte humor voor zonder een spier te vertrekken, ideaal voor zijn para-wetenschappelijke, maffe antropologische uiteenzettingen. Dat is niet anders in dit filmpje die het resultaat is van tien jaar onderzoek naar het meest klunzige stadje van Frankrijk. Luc Moullet heeft het gevonden: Foix.

Rechter Fayard, gespeeld door de onovertroffen Patrick Dewaere, wordt geconfronteerd met een milieu van oplichters, moordenaars, politieagenten, ontwikkelaars en louche politici. Deze beau monde neemt ons mee in een série noir, opgebouwd als een satire van de gebeurtenissen in Lyon in 1975. Een banale hold-up wordt door een jonge onderzoeksrechter grondig uitgespit. Met zijn gespierde methoden, en dat is zacht uitgedrukt, laat hij zijn licht schijnen op bepaalde zaken die te maken hebben met de relatie tussen de overheid en de privésector en met de drijfveren die achter bepaalde vastgoedprojecten schuilgaan.
Een "spectaculaire" film die de kant van de bevolking kiest, gedwongen zich aan te passen aan de lotgevallen van politieke intriges. Het is ook een oproep voor meer transparantie in de dossiers die sommigen verkiezen geheim te houden.
Aan de hand van deze film en het onderzoek van de rechter nodigt Yves Boisset ons uit een kritische blik te werpen op bepaalde ambities van privé-publiek partnerschappen en de zogezegde maatschappelijke meerwaarde die ze zouden moeten opleveren voor de stad, of dat nu in Lyon is of in Brussel.