Prima Nova

Voor de derde maal biedt “Prima Nova” een forum voor recente films die overal uit de boot vallen. Ze passen niet in het thematische Nova-programma en ze beantwoorden niet aan de criteria voor een Open Screen-vertoning. Het principe is eenvoudig: lange en middellange films van alle genres maken een kans als ze onlangs ge(auto)produceerd werden en als hun regisseur(s) ze persoonlijk aan het publiek voorstellen. Het moeten geen avant-premières zijn. Niet alle toegestuurde films krijgen een vertoning: Nova selecteert enkele inzendingen voor een vertoning op donderdagavond. Elke projectie is gratis en achteraf is er een ontmoeting met de regisseur. Men zegge het voort!

Je kan je film sturen naar: Cinema Nova (Prima Nova), 14 Arenbergstraat, 1000 Bruxelles.

Een première: een vertoning van Prima Nova zonder beelden, zodat je omringd door de duisternis eens zo goed zou kunnen luisteren. Deze audio-documentaire is gemaakt tussen 2008 en 2009 in Limerlé, een klein dorpje in de Belgische Ardennen op het moment dat een nieuwe school er zijn deuren opent. “Pédagogie Nomade” is een project dat nog geloof hecht aan de vergissing. De school wil haar leerlingen vertrouwen geven in plaats van ze te berispen en daarbij is het maken van een vergissing geen fout maar een noodzakelijke stap in het leerproces. Fabienne Laumonier en Christophe Rault maken ons getuige van de spanningen, de successen, de mislukkingen, de twijfels en de rijzende vragen die met deze onderwijsvorm gepaard gaan. In plaats van er een flatteus portret van te maken, polsen ze liever naar complexe vraagstukken over de regels van het samenleven, de relatie tussen het individu en de gemeenschap, de zoektocht naar vrijheid en gelijkheid, de grenzen van de kennisoverdracht, zelfstudie, sancties,... Tussen de twee delen van “L’école pirate” is er een pauze en daarna volgt een ontmoeting met de regisseurs en de leden van “Pédagogie Nomade”.

Federico D’Ambrosio genoot een opleiding als cameraman maar waagt zich hier voor de eerste maal aan de regie van een langspeelfilm. De film verkent de band tussen Federico’s broer, een jonge straatwerker en eveneens rapper met artiestennaam “Charbon”, en zijn grootvader, ex-mijnwerker in het Luikse steenkoolbekken. De oude man strijdt tegen een ziekte, en Charbon staat hem terzijde. Tijdens deze waardevolle momenten van samenzijn denkt Charbon na over zijn origines en zijn gehechtheid aan zijn roots. Het resultaat is een persoonlijk en gevoelig portret van de eerste en de derde generatie van Italiaanse
migratie in België. Het is eveneens een film over identiteit en over de relatie tussen de generaties.

Ze meed de woorden. Ze meed de verslagenheid. Ze ging in San Fransisco in een heksenhuisje wonen. Ze bedacht een tijdschrift dat het dagelijkse schuwt. Ze staat dichter bij Bruce Lee dan bij een bejaarde vrouw van gezegende leeftijd.
Josée Andréi, een Shaman Show(man) Woman, verliet Europa in augustus 1981. Ze schildert, legt tarotkaarten, heeft een licenciaat in psychologie en moderne literatuur, fotografeert, souffleert en is al sinds haar geboorte blind. Deze film, bij haar in San Fransisco gedraaid, toont hoe het is om blind te zijn maar toch kleuren te kennen, hoe het voelt om een oude vrouw te zijn en toch zo sterk als een sumoworstelaarster!