Psymages

Een flamboyante, uitbundige en extravagante documentaire die de vreemde relatie tussen regisseur Toby Amies en Drako Zarharzar, een excentrieke figuur uit de underground van Brighton, verkent. Vier jaar lang filmde Toby Drako, die zich herinnert dat hij model stond voor Salvador Dali, maar niet wat er gisteren met hem gebeurde. Na twee coma’s, twee depressies en twee zelfmoordpogingen leeft hij zijn zevende leven volledig in het heden. Altijd gelukkig ondanks het fysieke leed, wordt zijn kleine appartement vol met herinneringen, notities en erotische kunst zijn geheugen en de weerspiegeling van zijn geest. Elke dag schildert hij zijn snor voor het theater van het leven en voor hem staat alles op zijn plaats, de Liefde domineert alles. "Van alle klootzakken op de planeet is hij de beste!" Deze film kon op heel wat enthousiasme rekenen tijdens RMI in 2016 en 2018, en verdient daarom om nogmaals vertoond te worden. Dit is de perfecte gelegenheid!

De vertoning wordt gevolgd door een ontmoeting met Laurent d’Ursel, co-directeur van DoucheFLUX, en Laurence Mons, lid van Psymages. Martine Lombaers, coördinatrice van Psymages, leidt de ontmoeting in goede banen.

De film volgt willekeurig twee elkaar kruisende wegen, en roept de eigenheid van een artistieke en existentiële zoektocht op. Jean Bon schrijft de meeste van zijn liedjes -afwisselend komisch, cynisch, geëngageerd en gekweld- in een psychiatrisch ziekenhuis waar hij zijn geestesziekte onder bedwang probeert te houden. Hij voert een permanente spagaat uit tussen eerste en tweede graad, kindertijd en lijden, droom en ontgoocheling. Mag-Ness, een voormalige delinquent, maakt duizenden snapshots die met een eenvoudige instantcamera in zijn stamcafés zijn gemaakt. De achtergrond wordt gevormd door het verwaarloosd stadslandschap van het centrum van Le Havre. De film verkent de intieme territoria van deze kunstenaars: de wereld van de nacht en de daarbij horende roes, fotografie, muziek en de slamscene, de glampunksfeer van de roller derby. Kunst lijkt hier een vorm van zelfverovering.

De vertoning wordt gevolgd door een ontmoeting met regisseur Matthieu Simon, hoofdpersonage Jean Bon en Aurélie Ehx, filosofe verbonden aan l’Autre "Lieu".

Bokassa Agbar, charismatische dealer van de Beweging van de Blauwe Pyjama’s , en 256 vormen deze groep uit Le Havre om hun kwalen te sublimeren met muziek. In de voorhoede van de therapeutische kunst ontsporen ze, dwalen ze af en zwerven ze rond op gronden die bevorderlijk zijn voor hun voortdurende auto-psy. Met een diagnose van Schizo en Bipo volgen deze twee pathologische clowns drastische maatregelen in harmonie met hun medicamenteuze poëzie…. Neveneffecten gegarandeerd.