GEANNULEERD COVID 19 Cartografie en territoria

SOC voert onderzoeken op lange termijn die voortvloeien uit veldpraktijk, waarbij een netwerk van actoren uit verschillende disciplines betrokken is. Het doel is om de uitwisseling tussen kunst, wetenschap en architectuur te bevorderen.
Op basis van het handboek met potentiële cartografieën "Terra Forma" (in samenwerking met Frédérique Aït-Touati, een uitgave van B42), ontdekken we in deze voorstelling onze Aarde op een andere manier en biedt het een manifest aan voor de basis van een nieuwe geografische en politieke beeldvorming. Alexandra Arènes en Axelle Grégoire presenteren ons hun ervaringen met alternatieve cartografieën waarin de binnenkant naar buiten wordt geprojecteerd en waarin onze gewoontes om onszelf te lokaliseren in relatie tot ons "gezichtspunt" worden gedestabiliseerd door de identificatie van verschillende "levenspunten".

In de woestijn van Zuid-Californië ligt een stad die nooit is voltooid: California City. Tot in het kleinste detail uitgewerkt, moest deze stad net zo groot worden als Los Angeles, maar vandaag de dag is ze verlaten, onafgewerkt en stoffig. Het is een plek van grote dromen, van mensen die op zoek zijn naar een nieuw en beter leven. Lashay T. Warren is een van hen. Hij ontvluchtte een tumultueus verleden in L.A. voor een nieuwe start in dit gebied van verlaten straten. Met finesse maar ook met humor beschrijft hij zijn nieuwe omgeving. Hij is altijd op zoek naar een manier om aan het verleden te ontsnappen en probeert zichzelf steeds opnieuw uit te vinden, net als de stad die op een dag misschien uit de grond schiet. Victoria is een visuele wandeling waar realiteit en verbeelding elkaar ontmoeten en waar Lashay T. Warren, als hedendaagse pionier, zijn eigen weg gaat en zijn voetafdruk achterlaat.

Vertoning gevolgd door een ontmoeting met de regisseuses.

De bioloog en wetenschapsfilosoof Alexis Zimmer is geïnteresseerd in de processen van verontreiniging van lichamen en landschappen in de context van het geïndustrialiseerde Europa. Op de grens tussen milieu- en gezondheidsgeschiedenis ensceneert hij, zoals in zijn boek "Brouillards toxiques. Vallée de la Meuse, 1930. Contre-enquête" (Zones sensibles n, 2016), diverse elementen zoals steenkool, gifwolken, maar ook mensen en dieren die er het slachtoffer van zijn. Deze verhalende benadering van het essay maakt ons bewust van het ontstaan van beelden, van geïnstrumentaliseerd discours, verzet en populaire kennis. Een verleden waarvan we meer dan ooit de bewaarder zijn.

In 1913 richtte Solvay een natriumbicarbonaatfabriek op in Rosignano (dat enkele jaren later Rosignano-Solvay werd) in Italië.
Al meer dan 100 jaar heeft de productie ervan lichamen, duinen, zand, grondwater en de geest van de bewoners gemarkeerd, getransformeerd en beïnvloed. In de loop der jaren hebben ze de plaats en zijn bewoners bedekt met een vreemde kleur, intens wit, steriliserend, bijtend, oxiderend en witmakend. Vandaag de dag zien we de sporen en afdrukken ervan over het hele grondgebied.

Sinds haar boek "Styles. Critique de nos formes de vie" (Gallimard, 2016) nodigt Marielle Macé ons uit om kritisch te bouwen aan een stilistiek van het bestaan. Deze benadering impliceert het beschrijven, kwalificeren en beschouwen van levensvormen, om te definiëren wat we waarderen en wat we moeten verdedigen. Met deze aanpak kan documentaire cinema gezien worden als een waardevolle inventarisatie van levensvormen, als een instrument voor het ensceneren van samenleven. Voor Marielle Macé is de documentaire film dus de "meest hedendaagse van de hedendaagse kunst", "omdat het gericht is op het heden, een heden dat bruist van verhalen, sporen, verwachtingen en verbeeldingskracht".

Onderzoeker en kunstenaar Matthieu Duperrex beoefent de kunst van het onderzoek met aandacht voor de verwevenheid van het levende met landschappen waar ecologische, industriële en politieke kwesties, zowel menselijke als niet-menselijke, op het spel staan. Deze studie van territoria impliceert het laten bovenkomen van heterogene "stemmen" die hij laat horen in diverse vertelvormen. Zo schreef hij in zijn boek "Voyages en sol incertain. Enquête dans les deltas du Rhône et du Mississippi" (Wildproject, 2019) 31 verhalen op basis van evenveel dier- en plantensoorten waarmee hij op een nieuwe manier problematische leefomgevingen beschrijft.

De tijd lijkt stil te staan in een dorp aan kust van Galicië. De natuur en de dieren gaan er hun vrije gang. Mensen lijken bewegingsloos, ook al horen we hun stem nog steeds: ze praten over spoken, heksen, monsters. Er verschijnen drie vrouwen die proberen Rubio te vinden, een matroos die onlangs in zee is verdwenen.
Na zijn eerste speelfilm "Coast of Death", rond de identiteit van een gebied via de geschiedenis ervan, levert Lois Patino een film af in de lijn van zijn werk over het Galicische landschap, dat bevolkt wordt door een reeks mythen die uit de oceaan opduiken.

Gevolgd door een ontmoeting met de regisseur

Teresa Castro (Université Sorbonne Nouvelle, Paris 3) is al lang geïnteresseerd in het "cartografisch denken van beelden", d.w.z. atlassen, luchtfoto’s en panorama’s die een voorstelling van de wereld tonen. Deze interesse in de filmische vormen van de ruimte brengt haar er ook toe het begrip "animistische cinema" in vraag te stellen, wat een filmvorm zou zijn met aandacht voor "bezielde" elementen (landschappen, dieren en planten) die anders als louter decoratieve elementen zouden worden beschouwd. Zo was zij mede-regisseur van het boek "Puissance du végétal et cinéma animiste - La vitalité révélée par la technique" (les presses du réel, 2020) waarin planten worden beschouwd als cinematografische onderwerpen met een hoog levend potentieel.

Onze tijd wordt geconfronteerd met een "catastrofe van de resonantie", waar dingen, wezens en landschappen worden gedempt als gevolg van de atrofie van onze aandacht, verbeelding en wil om het anders-zijn te aanvaarden. Er bestaan praktijken die helpen deze relatie met de wereld nieuw leven in te blazen. Zo trainen veldopnames ons oor en maken ze ons bewust van een hele reeks aanwezigheden, maar ook voor relaties, uitwisselingen en conflicten. In de publicatie van een boek over de praktijk van de veldopname behandelt Alexandre Galand de bijdrage van het luisteren en opnemen in de "ruïnes van het kapitalisme". Hij illustreert zijn lezing met geluidsfragmenten.

Een jonge inwoner van Athene die verbannen is naar het dorre en gemilitariseerde eiland Lemnos bevindt zich in het hart van twee tragische completten die de plek achtervolgen: één uit het verleden - het verraad van de Argonaut Filoktitis, de andere uit de toekomst - de dystopische oorlog van het videospel Altis.